Ese per vjeshten

Vjeshta, një stinë ku ngjyra e gjelbër merr fund. Kjo stinë stinë e bukur, e cila natyrës i jep ngjyrën e bukur prej ari. Stina e vjeshtës na sjell një mot jo shumë të preferushëm për fëmijët, të cilët nuk janë adhurues të shiut dhe fillimit të të ftohtit pa borë. Por, vjeshta është një stinë shumë e rëndësishme për të gjithë, e sidomos për bujkun. Gjatë kësaj stine, shumë fruta pemësh bëhen gati për vjelje, e prej kryesorëve është rrushi. Gjithashtu bujku lëron arën duke e bërë gati për mbjelljen e misrit. Pra, vjeshta është një stinë e begatshme e cila na begaton gjatë kësaj kohe me rrush, dardha, molla e shumë pemë e perime të tjera të cilat piqen në këtë stinë. Gjithashtu, vjeshta është një stinë e cila fillon më 23 shtator dhe mbaron më 21 dhjetor.

Cilat jane sistemet themelore per qelizen?

Nje qelize per ekzistuar duhet te kete tri sisteme kryesore, dhe ato jane:
1. Sistemi i membranave
2. Sistemi i cili e furnizon qelizen me energji.
3. Sistemi i cili e siguron autoreproduksionin e qelizes.

Cilat jane vetite e komponimeve organike?

1. Jane komponime kovalente.
2. Digjen ose karbonizohen.
3. Shkrihen ne temperatura te ulta.
4. Kane pike te ulta te vlimit.
5. Kryesisht nuk treten ne uje
6. Treten ne tretes organik.
7. Jane joelektrolite (elektrolite te dobet).
8. Zhvillojne reaksione te ngadalshme.

Cilat jane vetite e komponimeve inoorganike?

1. Kryesisht jane komponime jonike.
2. Nuk digjen
3. Shtrihen ne temperatura te larta
4. Kane pike te larta te vlimit.
5. Kryesisht treten ne uje.
6. Nuk treten ne tretes organik.
7. Kryesisht jane elektrolite.
8. Zhvillojne reaksione te shpejta.

Cilat jane valencat e disa komponimeve kimike?

Karboni (C) eshte 4 valent.
Azoti (N) eshte 3 valent.
Oksigjeni (O) eshte 2 valent.
Hidrogjeni (H) eshte 1 valent.
Dhe elementet halogjene jane 1 valente.

Poezi per Vitin e Ri 2014

Ja na erdhi Viti i Ri
sa jam i gëzuar
Por si unë qdo fëmijë
pret për ta festuar.

E stolisa bredhin tim
me lodra me yje
Era jashtë le të fryjë
le të fryjë në pyje.
Bora zbardhi tej për tej
fusha edhe male
Viti ri do të na gjejë
me këngë e valle.

Ese per 28 Nentorin nga Lavdita Hajrullahu

Trokita pranë portave të çdo shtëpie, kalova çdo pellg të mbushur me lot, e tani jam lodhur. U struka nën çatinë e një shtëpije të bukur dhe aty në mes të qytetit më kishte kapluar një gjumë I thellë. Lundroja me ëndërrat e mia, shihja shumë njerës të përgjakur, të tjerët që vuanin, e shumë të tjerë që rënkonin me dhimbje të shpirtit. Hapa sytë dhe më kishte kapluar një vapë e madhe brenda shpirtit, unë vuaja ndërsa bota festonte. Ngrita kokën lartë dhe shikova gjithandej flamurët kuq e zi. Kundërmonte një aromë feste të cilën e donim të githë. Nuk e dija përse isha hutuar kaq shumë në këto brigje dhe me shpejtësi u ngrita duke shikuar se mos vallë kishte ngjarë diçka në mua. Eca e eca, mendoja me vete a duhet të festoj apo çfarë të bëj?! Para syve të mi qëndronin ata njerëz të gjakosur, e si të festoj në këtë mënyrë, mos vallë kjo është festë me dhimbje? Dhimbje me lotë apo vuajtje me dhimbje? Nuk dija as nga të shkoja dhe hapat e mi më dërgonin në rrugë të cilat nuk I kisha takuar dikur. Edhe pse ka vite që gjurmoja lumturinë, andaj kjo ishte arsyeja që kjo ditë më gjeti në një gjendje të tillë.

Anë e mbanë valviteshin flamurët kuq e zi, të tjerët buzëqeshnin e shumë të tjerë nga gëzimi edhe këndonin. Dukej sikur unë të isha e kundërt me jetën, me realitetin që sot po më sjell plagë. Por më thuani si të festoj në gjendje të tillë….! Edhe unë e prita me shumë gëzim këtë ditë por rastësisht pranë këmbëve të mia ishte ndaluar një grua qysh në mëngjesin e hareshëm. Shpirti im vurvulonte nga gëzimi por ajo më ndali dhe biseduam shumë gjatë. Kishte humbur të githë familjen dhe dukej sikur ajo lotonte bashkë me mua në këtë ditë. Unë nuk kisha të humbur askënd, por kur I mendoja njerëzit e tillë unë nuk mund të festoja . dhe me pak fuqi të zemrës u mundova ti jap asaj kurajo për të vazhduar. Jeta vazhdon ne nuk duhet të tregohemi të dorëzuar dhe e dini çfarë tjetër…? Askush nuk I harroi dëshmorët e atdheut, e kjo vërehet edhe në flamurin kombëtar. Ngrite kokën të lutem I sheh ata valviten në këtë qytet të brishur, kanë aromë lirie falë të githë atyre që sot po prehen në paqe. E dimë se jeta e tyre ishte vetëm një faqe e vogël por kjo gjë ishte shkruar. Kjo ngjyrë e zezë në mesin e flamurit po ringjall të gjitha ato ditë me plotë vuajtje e pikëllime, ato ditë në të cilat nuk donim as të jetonim. E, e kuqja është gjaku I të gjithë atyre që sakrifikuan jetën e gjakun e tyre për liri atdhetare. Ishin fjalë shprese.

Ndihuni të gjithë të tillë. E di se çdokujt I mungon dikush, po të mos egzistonte një gjë e tillë bota do të ishte perfekte, por kjo nuk është e mundur. Kjo mund të ndodh vetëm në pafundësit e imagjinatave tona, e në

ato romanet fëmirore të cilat I kemi lexuar dikur. A ka diçka perfekte në këtë botë…?! Jo, çdokujt I mungon dikush, çdokujt I mungon diçka. Dikush qan natë e ditë për prindërit, dikush tjetër për të vëllanë që shkuan e nuk u kthyen kurrë më, por përveç të tjerash askush nuk I tregoi nëse ata janë të gjallë apo të vdekur.

Do luteshim shumë sikur të gjitha këto gjëra të ishin vetëm ëndërra, por jo. Është një realitet I vyshkur që të bën të vdesësh ngadal. Që plagët e zemrës të rriten ngapak çdo ditë. Edhe ajo një ditë do të ndaloj trokitjet e saj, mos kujtoni se ajo është një gurë.

Populli ynë ka kaluar në shumë sfida, në shumë luftëra. Sa e sa gjenerata kanë kaluar, e shumë të rinjë në vend se ti buzëqeshnin jetës ashtu sikur e gjithë gjenerata ata prehen në varreza. Ka edhe prej atyre që nga ajo ditë bredhin nëpër burgjet e Serbisë së mallkuar. Nuk e kam ditur kurrë se në këtë jetë ka njerës pa ndjenja . Njerëzit me pa as më të voglin dëshpërim, quhen po këta ku para prindërve masakruan giithçka, fëmijët I mbytën para tyre. Vajzat e reja dhunoheshin e çdo e zezë tjetër e pamundur ndodhte në këtë vendin tonë dikur.

Shpeshherë mundohem ti grisë copëzat e ditarit tim, nuk dua që të mbeten këto mbishkrime të liga, por nëse ato I bëj grimca ç’ti bëj zemrës?! A ta mbysë edhe atë? Nuk mundem sadoqë mundohem që të mos kujtoj asgjë, është zemra ajo e cila më sjell në kujtime të tilla, është mendja ajo që flet fjalët para se të them të vërtetën.

Shumkush do të trillonte githçka për popullin tim, por jam unë ajo që do dal me zemër të hapur. Gjerat të cilat I kam parë unë, nuk I parë të tjerët edhe pse ndoshta janë ata që qëndrojnë më gojë të mbyllur. Por unë nuk jam e tillë. Unë do bërtas me fuqin time të fundit dhe do ju tregoj të gjithëve se motrat e vëllëzërit tanë që shkuan, kanë lënë pas vehtes edhe shumë trima ashtu siç ishin ata.

Trim nuk të bënë burrëria, nuk të bën as fjala nesër e as dikur. Ndalu e mendo, gjëja më e shenjtë në këtë botë është atdheu, e nëse jeta jonë mbaron pranë pragut të luftës, është kjo mënyra heroike për të treguar se sa të dashur jemi.

E nuk e di si Ia vlenë të quhet një ditë e tillë, festë, përkujtim apo porosi…! Ne duhet të mburremi se flamuri ynë është njëri nga flamurët më të vjetër në botë, është një nga më të drejtit. Ai përmbledh kujtimet e shkruara të një kombi dhe një gjuhë të pashkruar që mund ta kuptoj syri dhe zemra e çdo njeriu me ndjenja…! Do të vinë shumë e shumë festa e përvjetor të këtij nëntori të zbukuruar, ashtu siç kan kaluar njëqind e një vite, do kalojnë edhe të tjerë rrallazi. Por Kosova dhe Shqipëria gjithmonë do të jenë një, as kufiri nuk na ndan sepse vallet tona hidhen anë e mbanë trojeve shqiptare…!

Poezi per 28 nentorin

Nëpër lufta ka luftuar,
Shqipërinë për ta çliruar
Pra ai është Skëndërbeu
Që luftoi për mëmëdheun.

Më 28 nëntor, Ismail Qemali
Nderi i kombit tonë,
E ngriti flamurin
Që Marigoja e thuri

Ky flamur kuq e zi,
Simbolizon dëshmorët dhe gjakun o fëmijë.
Se për Shqipërinë, disa dëshmorë
Në luftë venë të tërë jetën deri sa kanë qenë.

Kjo është dita ,
O sot o kurrë,
Për ty Shqipëri
E flamurin kuq e zi.

Analiza e vepres Iliada dhe Odisea nga Homeri

Thuhet se Homeri ka qënë i verbër dhe mendohet që ai të ketë lindur në njërin nga qytetet e bregdetit Jon. Por, deri më sot nuk janë gjetur dokumenta të cilat vërtetojnë ndonjërën nga këto mendime. Madje nuk ka as ndonjë lloj evidence apo dokumentacioni që vërteton egzistencën e vetë Homerit, si person.

Në greqisht Homēros do të thotë "peng." Egziston një teori që thotë se emri i Homerit është marrë nga një shoqëri poetësh të quajtur Homeridë që do të thotë ‘prej pengjesh’ (si shëmbull: pasardhës të të burgosurve/pengve të luftës). Pjestarët e kësaj shoqërie nuk pranoheshin si ushtarë lufte, sepse besnikëria e tyre ishte e dyshimtë dhe si rrjedhoje ata nuk rrezikoheshin të vriteshin në luftë. Këta burra kishin për detyrë të mësonin përmëndësh poema epike si dhe ngjarje me rëndësi historike, para shpikjes së shkrimit dhe këndimit.

Kjo është dhe arsyeja përse shpesh herë është diskutuar fakti nëse Iliada dhe Odisea janë shkruar nga i njëjti shkrimtar. Shumë veta nuk besojnë se Odisea është shkruar nga një person, dhe në të njëjtën kohë ka të tjerë të cilët besojnë se kjo vepër epike ka të njëjtin stil shkrimi nga fillimi deri në fund dhe ngjashmëria është aq e madhe përgjatë tërësisë së veprës sa s’ka se si të jetë shkruar nga shumë shkrimtare. Batrakomiomakia, Himnet Homerike dhe Epikat Ciklike mendohet të jenë shkruar më vonë se Iliada dhe Odisea.

Shpesh herë Homeri është konsideruar si shkrimtari i të gjithë Ciklit Epik, i cili përbëhej nga poema mbi vazhdimin e luftës së Trojës si dhe poema të Tebëns të cilat flisnin për Edipin dhe djemte e tij. Ka gjithashtu mendime se Homeri ishte shkrimtari i pjesës më të madhe të ‘Himneve Homerike’, mini-epikës komike ‘Batrakomiomakia’ ("Lufta midis bretkosës dhe miut” - Βατραχομυομαχία), dhe ‘Margitit’ (greqisht μάργος – budallai; Kjo ishte një epikë komike e cila fliste për një budalla të quajtur Margit. Personazhi ishte aq budalla sa ai nuk e dinte se cili prind i kish dhënë jetë/e kish lindur. Fjala ‘margit’ tek kjo vepër i dha shkas përdorimit të mbiemrit margitomanes nga Philodemus Margites.) por këto mendime nuk u vërtetuan ndonjëherë dhe si rrjedhojë u lanë pas dore.

Shumë studiues janë në të njjëjtin mendim në lidhje me proçesin e standartizimit të Iliadës dhe Odisesë, në shek e 8të p.k.. Rolin kryesor për këtë ndryshim mendohet ta ketë luajtur tirani i Athinës në atë kohë, Hipparku, i cili reformoi leximin e poemave Homerike në festivalin Panathenaik.
Edhe pse ka shumë pak njohuri të sakta në lidhje me jetën e Homerit, ka studiues të cilët besojnë se ai ka egzistuar vërtet. Mbi mëdyshjen e egzistencës së Homerit egziston dhe një shprehje sarkastike e cila thotë se poemat “nuk u shkruan nga Homeri, por nga një burrë tjetër me të njëjtin emër” (*nga Lefkowitz). Samuel Butler ka hedhur mendimin se Odisea është shkruar nga një grua e re nga Siçilia, ky mendim u diskutua më vonë nga Robert Graves në novelën e tij ‘Vajza e Homerit’.

Sido që të jetë, shumica e klasikëve janë në të njëjtin mendim në lidhje me poemat Homerike. Ata besojnë se këto krijime e kanë prejardhjen tek tradita e gojëdhënave, të cilat ishin pasuri e përbashkët e disa poetëve/recituesve (aoidoi – këngëtar, në greqishten e vjetër) të kohës. Një analizë e zhvilluar mbi strukturën dhe fjalorin e Iliadës dhe Odisesë nxjerr në pah faktin që këto poema kanë shprehje dhe vargje të tëra të cilat përsëriten përgjatë tërësisë së tyre. Ndaj dhe shtrohet pyetja nëse poemat kanë qënë formula-gojore të cilat janë përbiluar nga poeti, duke përdorur vargje dhe shprehje popullore apo jo?! Studime mbi këtë hipotezë kanë kryer studiuesit Milan Parry dhe Albert Lord. Fokusi i studimeve të tyre ka qënë “formula e gojëdhënave tradicionale”.

Gjithashtu periudha e saktë e hedhjes në letër të këtyre poemave nuk është saktësuar deri më sot. Një hipoetezë në lidhje me këtë përcaktim thotë se “Homeri” mund t’ja ketë diktuar poemat dikujt tjetër që dinte shkrim e këndim, midis shek të VIII-të dhe të VI-të. Por alfabeti grek u përdor për herë të parë në shekullin e 8-të, ndaj dhe ka mundësi që dhe vetë Homeri të dinte shkrim e këndim, e si rrjedhojë i ka dokumentuar vetë poemat. Të tjerë studius të Homerit, si Gregory Nagy janë të mendimit se tekstet e shkrimeve Homerike nuk egzistonin para periudhës Helenistike (shek i III-rë – I-rë P.K.)

Qka d.m.th fjala bakteriofagë?

Bakteriofagët jane viruse te cilet e infektojne bakterien, ose perndryshe mund te quajme edhe baktere ngrenes, edhepse ne realitet ato nuk bejne gje tjeter, perpos se e shkaterrojne qelizen bakteriale.

Subscribe to: Posts (Atom)